Thursday 8 March 2012

Couple ke, Kahwin?
















Kali ni dah 3 kali menguap. Seteguk lagi nescaffe panas bancuhan 
Aina membasahi tekak Hani. Terus segar-bugar mata Hani. Aina di katil pun dah 
beberapa kali menguap.

Aina: Kau nak stay up sampai pukul berapa ni?
Hani: Entah. Banyak lagi belum baca ni. Lusa dah exam. Kau kenapa tak 
nak tidur dulu? 
Paper kau kan lambat lagi. Sekarang la masanya kau nak tidur awal. 
Lepas ni kau dah tade masa nak tidur macam aku ni haa.

Bebel Hani seorang diri. Aina tutup buku yang dibacanya.

Aina: Saja nak teman kau. Dah lama tak borak dengan kau.
Hani: Kau nak borak dengan aku?

Cepat-cepat Hani tutup buku dan baring dikatil menyebelahi Aina.

Hani: Kenapa kenapa? Ada gosip baru ke? Hehehe.
Aina: Tade la. Kau ni tahu bergosip je. Aku nak tanya ni. 
Kalau aku terima cinta Akmal, kau rasa macam mana?
Hani: Sebelum aku jawab soalan kau, andai kata kau couple dengan dia, 
then dia mintak nak sentuh-sentuh kau, pegang tangan kau, peluk kau. 
Kau bagi?
Aina: Hmmmm. Aku tak tahulah. Kalau aku tak bagi nanti dia bosan dengan aku. 
Bila dah bosan mesti dia cari perempuan lain yang boleh bagi semua tu. 
Hani: So, kau nak dibiarkan ditinggalkan sebab kau cuba pertahankan 
maruah kau?
Aina: Macam mana kalau bila couple tapi dia takkan sentuh aku?
Hani: Hahahaahahahaahahaah! Kau yakin dia takkan sentuh kau? 
Aku tak penah jumpa couple yang tak pernah bersentuhan bila dah couple. 
Paling jahat pun still pegang tangan. 

Aina diam. Termenung panjang. Dipandang gambar Akmal yang ditampal 
di dinding buat peneman tika rindu.

Aina: Ye tak ye jugak. Tapi sayang laaa. Dia baik. Aku dah kenal dia lama. 
Bila dia mintak couple, aku pulak yang ragu-ragu nak terima.
Hani: Jodoh tu kan ditangan Allah sayang. Kalau kau tak couple pun dengan 
dia sekarang, 
kau akan bersama jugak dengan dia suatu hari nanti. Dan kalau betullah dia baik, 
dia akan terus jumpa mak bapak kau, ajak kau kahwin. Heheh.
Aina: Alah kau. Kesitu pulak kau ni. Aku belajar pun tak habis lagi.
Hani: Allah lagi suka kalau kita mempercepatkan perkara yang baik. 
Kalau dah cukup 
syarat, dah layak jadi ketua keluarga aku rasa tade masalah. 
Masih belajar bukanlah satu halangan kan.

Hani bangkit dari baringannya. Dia tarik kerusi belajarnya dan duduk menghadap Aina.
Aina juga bangkit dari baringannya.

Hani: Ok. Kita fikir terus untuk masa depan kau. Kau tak rasa membazir ke 
bila kau habiskan
 masa, tenaga dan duit untuk seseorang yang belum pasti akan menikahi kau? 
Kalau berkekalan mungkin berbaloi tapi kalau terputus di tengah jalan? 
Dan andai kata 
kalau kau couple,
lepas tu kau berpegangan tangan macam orang lain, berpeluk sakan, 
apa lagi kau nak bagi 
suami kau rasa lepas kahwin? Semua kau dan dia dah rasa tau. Tak best laaaa! Baik tak
 payah kahwin! Hilang manisnya bercinta.

Aina diam seribu bahasa.





















Aina: Hilang manisnya bercinta?
Hani: Ya. Sebab sebelum kahwin kau dah biasa berpegangan tangan. Kau dah biasa 
berpeluk sakan. Kau dah biasa keluar makan bersama, bila dah kahwin semua itu akan jadi
sangat biasa. Tade yang uniknya. Tade manisnya. Kau tak rasa bahagia bila dia sentuh kau
 malam pertama, kau tak rasa bahagia bila dia cium pipi kau bila kau tengah memasak. 
Hilang rasa segan dan malu sebab dah terbiasa bersama.
Aina: Macam mana nak jawab dengan Akmal ni? Kalau aku diam saja, dia cakap aku dah 
tak nak kawan dia pulak.


Hani duduk merapati Aina dan berbisik perlahan ke telinga Aina....



" Zahir & batin saya untuk suami saya je. Kalau awak sudi, jumpalah ibu bapa saya" :))



Aina: Boleh ke macam tu?
Hani: Tak salah pun sayang. Hehehehe. 
Aina: Kau rasa apa reaksi dia?
Hani: Kalau dia lelaki, dia tahu apa tanggungjawab dia :)